سرمایه‌گذاری ارزشی (Value Investing) چیست؟
به صورت ساده و مختصر، سرمایه‌گذاری ارزشی به عمل جستجو و خرید سهامی گفته می‌شود که قیمت آن به دلیل برخی معیار‌های مالی کمتر گزارش شده است. این روش بر این اصل تمرکز دارد که سهام شرکت‌ها باید با توجه به ارزش واقعی آن‌ها خریداری شوند و در زمان مناسب به فروش برسند. در این مطلب از رده با نحوه عملکرد این نوع سرمایه‌گذاری، مزایا و معایب آن آشنا خواهید شد.
تعریف سرمایه‌گذاری ارزشی
سرمایه‌گذاری ارزشی نوعی استراتژی سرمایه‌گذاری است که به کمک تحلیل بنیادی، اوراق بهاداری را که کمتر از ارزش ذاتی خود قیمت‌گذاری شده‌اند پیدا می‌کند. در حالی که هیچ روش واحدی برای محاسبه ارزش ذاتی وجود ندارد، اما تحلیل‌گران و سرمایه‌گذاران معمولاً از معیار‌هایی مانند نسبت قیمت به درآمد سهام (P/E) یا نسبت قیمت به ارزش دفتری (P/B) برای شناسایی ارزش سهام استفاده می‌کنند.
استراتژی سرمایه‌گذاری ارزشی معمولاً با استراتژی سرمایه‌گذاری رشد که به دنبال یافتن سهامی با بهترین توانایی برای رشد درآمد در طول زمان بوده، در تضاد است. در نتیجه، سهام ارزشی عموماً سود سهام پرداخت می‌کنند و ضریب P/E نسبی کمتری دارند، در حالی که سهام‌های رشد (سهامی هستند که قیمتی بالا نسبت به جریانات درآمدی و سود نقدی خود دارند یا این که بیش از ارزش ذاتی خود، قیمت‌گذاری شده‌اند) معمولاً سود سهام پرداخت نمی‌کنند و ضریب P/E بالاتری دارند.
نکته: سرمایه‌گذاری ارزشی را می‌توان معادل با خرید یک کالا در حراج دانست.
اصول سرمایه‌گذاری ارزشی
چندین اصل سرمایه‌گذاری وجود دارد که سرمایه‌گذاران ارزشی باید به آن پایبند باشند. اصول کلیدی سرمایه‌گذاری ارزشی شامل ارزیابی ارزش ذاتی، تعیین حاشیه اطمینان (تفاوت بین ارزش ذاتی و ارزش بازاری سهام)، در نظر گرفتن دیدگاه بلندمدت یا اتخاذ رویکردی مخالف است.
ارزیابی ارزش ذاتی
یک سرمایه‌گذار ارزشی ممکن است ارزش واقعی یک شرکت را ارزیابی کند و به دنبال خرید سهمی با قیمت تخفیف خورده و پایین‌تر از ارزش ذاتی آن باشد. برای یافتن این مقدار، سرمایه‌گذار می‌تواند از معیار‌های ارزش‌گذاری مانند نسبت P/E استفاده کند.
حاشیه اطمینان
گفته می‌شود که تفاوت بین ارزش ذاتی یک سهم و قیمت فعلی آن نشان‌دهنده حاشیه اطمینان است. فرض بر این است که هر چه حاشیه اطمینان بیشتر باشد، پتانسیل رشد قیمت بیشتر است که می‌تواند در طول زمان محقق شود.
دیدگاه بلندمدت
سرمایه‌گذاران ارزشی معمولاً در انتظار افزایش قیمت سهام خود صبور هستند و گاهی اوقات سال‌ها طول می‌کشد تا قیمت به ارزش ذاتی آن برسد یا از آن فراتر رود.
اتخاذ رویکرد مخالف
یک سرمایه‌گذار ارزشی ممکن است خلاف سرمایه‌گذاری گله‌ای عمل کند. مثلاً وقتی متوجه می‌شود که سهام یک شرکت با کیفیت در نتیجه فروش سایر سرمایه‌گذاران اشتباه قیمت‌گذاری شده است، ممکن است سهام را با قیمتی که تصور می‌کند مقرون به صرفه است، خریداری کند.
استراتژی‌های سرمایه‌گذاری ارزشی
به بیان ساده، سرمایه‌گذاری ارزشی به معنی یافتن سهام با قیمت‌های مقرون به صرفه است. برای یافتن قیمت‌ها، یک سرمایه‌گذار ارزشی معمولاً از روش‌های تحلیل بنیادی برای کشف ارزش ذاتی سهام استفاده می‌کند. این تجزیه و تحلیل ممکن است شامل تعدادی از معیار‌های ارزیابی از جمله موارد زیر باشد:
نسبت قیمت به درآمد (P/E)
نسبت قیمت به درآمد با تقسیم قیمت بازاری هر سهم بر آخرین درآمد حاصل از هر سهم شرکت یا EPS به دست می‌آید. سرمایه‌گذاران همچنین ممکن است از درآمد‌های آتی پیش‌بینی شده در این محاسبه استفاده کنند. نسبت P/E پایین می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که یک سهم با تخفیف نسبت به درآمد خود فروخته می‌شود.
نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام (D/E)
این نسبت از طریق تقسیم کل بدهی‌های شرکت، به حقوق صاحبان سهام به دست می‌آید، که نشان می‌دهد یک شرکت برای تأمین مالی دارایی‌هایش چه درصدی از حقوق صاحبان سهام و بدهی استفاده می‌کند. اگر نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام، درصدی بالا داشته باشد به این معنی است که این شرکت برای تامین مالی خود از اهرم‌های تهاجمی با ریسک بالا (مثل بهره بردن از وام بانکی)، استفاده کرده و ملزم به پرداخت هزینه بهره مازاد خواهد بود.
نسبت قیمت به ارزش دفتری (P/B)
نسبت قیمت به ارزش دفتری یک سهام با تقسیم ارزش بازاری یک شرکت بر ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام آن در آخرین دوره گزارش محاسبه می‌شود. ارزش دفتری یک شرکت، ارزش باقیمانده در صورتی است که یک شرکت تمام دارایی‌های خود را نقد و تمام بدهی‌های خود را پرداخت کند. برخی از سرمایه‌گذاران ارزشی نسبت P/B کمتر از یک را ترجیح می‌دهند، در حالی که برخی دیگر ممکن است به دنبال سهامی با P/B کمتر از سایر شرکت‌ها در همان صنعت باشند.
نسبت قیمت به درآمد به نرخ رشد (PEG)
این نسبت معیاری است که به سرمایه‌گذاران کمک می‌کند تا با در نظر گرفتن قیمت بازار یک شرکت، درآمد حاصل از شرکت، چشم‌انداز رشد آن در آینده و غیره، ارزش سهام آن را ارزیابی کنند. اگر نسبت قیمت به درآمد به نرخ رشد برابر با عدد یک یا پایین‌تر از آن باشد، نشان می‌دهد که سهم مورد نظر قیمت مناسبی برای خرید دارد و کمتر از ارزش واقعی خود ارزش‌گذاری شده است. اما اگر نسبت PEG بالاتر از عدد یک باشد، یعنی قیمت سهم بالاست و بیشتر از ارزش واقعی‌اش ارزش‌گذاری شده است. بنابراین اگر به عنوان یک سرمایه‌گذار به دنبال خرید سهام شرکتی هستید که در آینده رشد قیمتی را تجربه کند، باید به دنبال سهم‌هایی باشید که PEG پایینی دارد.
ارزش تنزیل جریان نقدی (DCF)
روش تنزیل جریان نقدی، ارزش سهام شرکت را با پیش‌بینی جریان‌های نقدی آتی شرکت یا توانایی آن در تولید وجه نقد در طول زمان تخمین می‌زند. سپس این پیش‌بینی‌های جریان‌های نقدی با استفاده از نرخ‌های تنزیل به ارزش فعلی تبدیل می‌شوند. به این ترتیب، ارزش فعلی حاصل از جریان‌های نقدی آتی را می‌توان با قیمت فعلی بازار برای ارزیابی این که آیا کمتر از مقدار واقعی ارزش‌گذاری شده است، مقایسه کرد.
نکته: سرمایه‌گذاران ارزشی می‌توانند با بررسی صورت‌های مالی شرکت که شامل سود و زیان، ترازنامه و جریان‌های نقدی است، بسیاری از داده‌های مورد نیاز برای تجزیه و تحلیل بنیادی سهام مدنظر را در اختیار داشته باشند.
هنگامی که سرمایه‌گذار ارزشی در برآورد خود از ارزش ذاتی سهام اطمینان پیدا کرد، می‌بیند که آیا قیمت سهام مطابق با ارزش ذاتی تعیین شده است یا خیر. اگر قیمت سهام به طور قابل توجهی کمتر از ارزش ذاتی آن باشد، سرمایه‌گذار ارزشی بعد از ارزیابی دقیق‌تر تصمیم به خرید آن می‌گیرد. اگر قیمت بالاتر از ارزش ذاتی باشد، سرمایه‌گذار ممکن است برای مدتی سهام را تحت نظر بگیرد و منتظر افت قیمت باشد.
چگونه سهام ارزش‌گذاری می‌شود؟
ارزش سهام ممکن است به دلایل زیادی، نسبتاً پایین تعیین شود. برخی از این دلایل عبارتند از:
- دید منفی رسانه‌ها نسبت به یک شرکت یا صنعت خاص
- نوسانات دوره‌ای بازار
- چالش‌های اقتصادی کوتاه‌مدت
- اصلاحات گسترده بازاری که مختص سهام یا صنعت نیست
سرمایه‌گذاران ارزشی ممکن است دنبال چنین فرصت‌هایی باشند، مخصوصا اگر متوجه شوند که قیمت سهام نسبت به ارزش ذاتی آن افت کرده است.
نکته: تغییرات قیمت سهام را همیشه به طور دقیق نمی‌توان پیش‌بینی کرد. هیچ فرمول یا محاسبه‌ای وجود ندارد که بتواند به طور مداوم به سرمایه‌گذار بگوید قیمت سهام چگونه تغییر خواهد کرد. بنابراین سرمایه‌گذاران ارزشی باید صبور باشند تا نتیجه سودمند استراتژی خود را در طول زمان ببینند.
مزایای سرمایه‌گذاری ارزشی
برخی از مزایای سرمایه‌گذاری ارزشی به شرح زیر است:
رویکرد منطقی
سرمایه‌گذاری ارزشی به جای احساسات، بر مبنای تحلیل بنیادی عمیق شکل می‌گیرد.
درآمد حاصل از سود سهام
سهام ارزشی معمولاً سود سهام پرداخت می‌کند که می‌توان از آن برای خرید سهام بیشتر استفاده کرد یا این که سرمایه‌گذار می‌تواند آن را به عنوان درآمد دریافت کند.
ریسک پایین
سرمایه‌گذاری ارزشی به علت خرید سهم در قیمتی کمتر از ارزش ذاتی، ریسک سرمایه‌گذار را کاهش می‌دهد.
معایب سرمایه‌گذاری ارزشی
برخی از معایب سرمایه‌گذاری ارزشی به شرح زیر است:
دام انتظار
سرمایه‌گذاری ارزشی می‌تواند مثمر ثمر باشد اما به همان اندازه می‌تواند بن‌بست سرمایه‌گذاری محسوب شود. این احتمال وجود دارد که یک سرمایه‌گذار ارزشی برای مدت زمان طولانی سهامدار شرکت باشد و پس از چند سال، بدون دریافت سود، مجبور به خروج از سهم شود.
وابسته به فرد
کشف ارزش ذاتی و قیمت، ماهیت ذهنی دارند و به ورودی‌های تخمینی در مورد درآمد‌های آتی، جریان‌های نقدی، نرخ‌های بهره و تعیین چگونگی ارزش‌گذاری سهام توسط سرمایه‌گذاران در طول زمان، بستگی دارند. درنتیجه، ممکن است دو تحلیلگر با در اختیار داشتن اطلاعات یکسان، در مورد یک شرکت، ارزش ذاتی متفاوتی را تخمین بزنند.
کلام آخر: سرمایه‌گذاری ارزشی (Value investing) روشی است که در آن سعی می‌شود سهام شرکت‌ها با ارزش واقعی آن‌ها مقایسه شود و در صورت تفاوت بین قیمت فعلی سهم و ارزش واقعی آن، سرمایه‌گذاری صورت بگیرد. در این روش، تحلیل بنیادی و بررسی دقیق شرکت‌ها اهمیت بالایی دارد، اما انتخاب استراتژی سرمایه‌گذاری باید با توجه به اهداف و تجربه سرمایه‌گذار صورت بگیرد.
The post سرمایه‌گذاری ارزشی (Value Investing) چیست؟ appeared first on رده Rade.